امروزه بشر تنها در پی گسترش صنایع نیست و صنعت تنها به تولید و سودآوری بسنده نمی کند. با پیشرفت سریع علم و فن آوری و اثر آن بر فراگیر شدن صنعت در زندگی و محیط زیست،خواسته های جدید به گونه ای صنایع را به داشتن بهترین فن آوری روز سوق می دهند که دیگر تنها به بیشترین سودآوری از آن تعبیر نشود.در این مسیر صنایع باید محیط زیست را حفظ کنند،کمترین هزینه تولید و بیشترین بهره وری را داشته باشند. نگرش جوامع امروزی به حفظ و نگهداری عوامل زیست محیطی است و نمود آن در توافقاتی نظیر پیمان کیوتو مشاهده می شود که نگرانی مجامع جهانی را نسبت به تغییرات و آلودگی های ناشی از صنعتی شدن دنیای امروز در بردارد.
گاهی برخی موسسات و سازمان ها گام ها را بلند تر برداشته و بدون در نظر گرفتن منافع اقتصادی،برای طرح هایی که در راستای حفظ محیط زیست و کاهش آلایندگی ها هستند وام های بلاعوض اختصاص می دهند.
بنابراین در دنیایی که با شتاب روزافزون صنعتی تر می شود اهمیت مسائل محیط زیست بیش از هر زمان دیگری خواهد بود.
این روزها در صنعت نفت،گاز و پتروشیمی ایران به عموان بزرگترین صنعت کشور نیز چنین دیدگاهی به گستردگی وجود دارد و از همین رو است که موضوع آلودگی،زیر ذره بین حافظان و دوستداران محیط زیست قرار گرفته است.
راه حل این مشکل،علاوه بر اهمیت دادن به بخش منابع انسانی و ایمنی صنعتی در گرو عملکرد سایر سازمان های مرتبط با حوزه ی سلامت و محیط زیست نیز هست.
با بررسی این مساله در صنعت نفت،موضوع فلرینگ یکی از مهم ترین مسائل در حوزه ی محیط زیست خواهد بود.در نخستین نگاه به واحدهای تولیدی در صنعت نفت و گاز،بیش از هر چیز دیگر مشعل های بلندی دیده می شود که افزون بر شعله های حجیم،اغلب دود سیاهی نیز روانه ی آسمان می کنند. تعداد مشعل ها در مناطق صنعتی مثل عسلویه،این مساله را نگران کننده تر نیز جلوه می دهد.
