سکوی امیرکبیر تنها سکوی نیمه شناور ایران است که به منظور انجام عملیات حفاری اکتشافی و توسعه ای در دریای خزر ساخته شده است. به دلیل شناور بودن این دستگاه، مهار آن در محل حفاری اهمیت ویژه ای دارد. در این گزارش ضمن معرفی مشخصات سکوی نیمه شناور امیرکبیر و نحوهی لنگراندازی آن، بررسی و نحوه ی تعیین اثر آنها مشخص خواهد شد. در نهایت نیز نحوه طراحی و ارائه ی برنامه ی مهار سکو تشریح می شود تا بخشی از تفاوت های عملیات حفاری در آب های عمیق با حفاری در خشکی یا آب های کم عمق مشخص گردد. بیشترین کاربرد سکوهای نیمه شناو در حفاری و بهره برداری از میادین نفت و گاز در آب های نیمه عمیق تا عمیق است. نخستین سکوی نیمه شناور در ۱۹۶۱ میلادی ابداع گردید و تا کنون شش نسل از آنها ساخته شده است.
در مقایسه با سایر سازه های شناور، سکوهای نیمه شناور به دلیل سطح تماس کمترشان با آب، در برابر نیروهای وارده حساسیت بیشتری دارند و به همین علت مهار آنها نیز پیچیده تر است. مهم‌ترین نیروهای مؤثر بر پایداری سازه‌های شناور نیروهای ناشی از جریان زیرسطحی آب‌های دریایی و اقیانوسی، جریان باد و موج آب هستند. بنابراین مهار سکوهای نیمه‌شناور را می‌توان فرآیندی عنوان کرد که با پیش‌بینی نیروهای مؤثر بر سکو آغاز شده، با تعیین اثر این نیروها بر پایداری سکو برنامه‌ریزی و طراحی شده و در نهایت با اجرای طرح ارائه شده خاتمه می‌یابد.
برای مشاهده متن کامل مقاله لینک زیر را کلیک کنید.
