به گزارش پایگاه اطلاعات و فن آوری فراساحل به نقل از خبرگزاری تسنیم، پایان سال ۲۰۱۸ بهترین زمان برای ارزیابی دورنمای نفت و گاز برای ۲۰۱۹ است. گرچه هیچ کس نمی تواند به درستی ادعا کند که می‌داند در ۱۲ ماه آینده چه اتفاقی می افتد، ولی بهتر است سعی کنیم بفهمیم شرایط کسب و کار در آینده چگونه خواهد بود.
در بازارهای نفت قیمت نفت از ۴۰ دلار در هر بشکه سال ۲۰۱۶ برای نفت وست تگزاس اینترمدیت بالا رفته است، در ۲۰۱۷ به ۵۰ دلار رسید و تا سپتامبر ۲۰۱۸ میانگین قیمت آن ۶۷ دلار بود. بسیاری تولید کنندگان در کانادا و پرمین قیمت پایین تری را برای آن پیش‌بینی می‌کردند.
بهبود شرایط نفت
طبق نظر دیکسون، سرپرست بخش نفت گاز و پتروشیمی دیلویت، این بهبود قیمت نتیجه موفقیت توافق کاهش تولید اوپک و غیر اوپک در ابتدای ۲۰۱۷ بود. از آن زمان تولید کنندگان نفت کمتری به بازار فرستادند و تقاضای جهانی نفت طبق تخمین وزارت اطلاعات انرژی آمریکا حدود ۱.۶ میلیون بشکه در ۲۰۱۸ بود.
دیکسون توضیح می‌دهد:«به نظر می‌رسد نشانه‌های بازار از این نظر حمایت می کند که اقتصاد آمریکا و جهان رشد خوبی خواهد داشت. تقاضای انرژی بالا می‌رود و مخصوصاً در بخش نفت، خطر عرضه فقط مختص چند کشور مهم صادر کننده خواهد بود. بنابراین آیا روزهای خوب باز می گردند؟»
مواجهه با چالش ها
ولی با تهدید افزایش نرخ بهره و ادامه جنگ تجاری و فشار بر قیمت کالاهای حساس با وضع عوارض، مشکلات زیادی پیش رو است.
دیکسون ادامه داد:« بدون توجه به بی ثباتی های قریب‌الوقوع، بحث انرژی در ۲۰۱۹ شامل مسائل بلند مدت تری می شود. پایداری دیگر مسئله کوچکی برای شرکت های انرژی نیست و دارد کم‌کم به مرکز تصمیمات استراتژی و سرمایه‌گذاری راه می‌یابد. اکثر شرکت‌های نفتی در حال سرمایه گذاری در انرژی تجدید پذیر هستند، در حالی که تولیدکنندگان گاز طبیعی، مسئولان حمل و نقل و مصرف کنندگان تمرکزشان را بر کاهش تولید متان گذاشته اند.
به علاوه تکنولوژی هم ساکت نمانده است. سرعت رشد انرژی کم کربن، خودرو های خودکار و الکتریکی، کارآمدی انرژی و انرژی توزیع شده مورد توجه تصمیم‌گیران بخش زنجیره‌های ارزش انرژی و مواد شیمیایی قرار گرفته اند.
سوددهی و زیرساخت ها
دیکسون به چندین روندی که ۲۰۱۹ را شکل می‌دهد اشاره می‌کند:« چالش فعلی، تبدیل بهبود قیمت در ۲۰۱۸ به سوددهی پایدار است. پروژه‌های زیرساختی بسیاری در حال انجام است ولی تاخیر در آنها هزینه هایی در بر دارد. هیچ کس نمی تواند تاثیر این ها را بر قیمت و ظرفیت فیزیکی تولید نادیده بگیرد.» ساخت و توسعه خط لوله ها، بهبود تأسیسات، پایانه های صادرات و واردات ، تاسیسات ذخیره و نیروگاه های انرژی همه جزئی از زنجیره ارزش هستند.
پایداری مسئله جدیدی برای شرکت های نفت و گاز نیست. بسیاری قبلا این مسیر را رفته اند و موفقیت‌هایی به دست آورده اند ولی این بار متفاوت است.
تکنولوژی دیجیتال
بدون ارزیابی تاثیر تکنولوژی دیجیتال بر دورنمای نفت و گاز، نمی‌توان درباره آینده آن در ۲۰۱۹ صحبت کرد. بسیاری شرکت‌ها به استفاده از هوش مصنوعی، علم تجزیه و تحلیل، رباتیک و بلاک چین برای افزایش کارایی، بهره وری، قابلیت اعتماد و قابل پیش بینی بودن عملیات هایشان روی آورده اند ولی دیکسون هشدار می دهد:« به کار بردن این تکنولوژی ها در فضای سرمایه نفت و گاز و مواد شیمیایی می‌تواند پیچیده باشد. فعالیت های پالایشگاهی و پتروشیمی سال‌هاست در روند خودکار بودن قرار گرفته اند ولی حالا نشانه هایی از توجه به فرصت های دیجیتال وجود دارد. کسانی موفق می شوند که خوب مجهز شده باشند و در برابر مشتری و انتظارات جامعه پاسخگو باشند».
