طراحی اسکله های رو-رو
اسکله های رو-رو بهترین گزینه برای بارگیری و تخلیه وسایل نقلیه به/از درون کشتی ها می باشند که استفاده از آنها بطور فزاینده ای در حال افزایش است. با استفاده از این نوع اسکله ها علاوه بر امکان حمل و نقل ایمن و سریع خودروهای سواری بین بنادر، امکان جابجایی سریع و بدون پرت وقت برای تخلیه و بارگیری مجدد بر روی تراک بوسیله حمل مستقیم خودروهای باری فراهم می شود. در جابجایی بارهای فله بین بنادر نزدیک، رویکرد جدید استفاده از اسکله های رو-رو و حمل بار با تراک حامل می باشد که بازدهی آن نسبت به روش قبلی (تخلیه از کامیونت، بارگیری از بارانداز به کشتی،حمل با کشتی، تخلیه از کشتی به بار انداز و بارگیری کامیون در بندر مبدا) بسیار بالا می باشد.
اسکله های رو-رو را از لحاظ سازه ای به پنج گروه تقسیم می کنند:
اسکله های وزنی (Gravity walls)
اسکله های سپری (ورقه ای) (Sheet walls)
اسکله های شمع وعرشه (Suspended deck structures) که به آنها اسکله های باز(Open) نیز اطلاق می شود.
اسکله های شناور (Afloat pontoons)
اسکله های عرشه متحرک (Linkspans)
طراحی اسکله های رو-رو پیچیدگی های بسیاری بخصوص در تعیین شیب مناسب و تراز های ارتفاعی دارد و عدم طراحی صحیح در اسکله های رو-رو قبلی کشور استفاده از آنها را با مشکلات جدی مواجه کرده است.
