ایران از حیث ذخایر و منابع انرژی در زمرۀ کشورهای برتر جهان قرار دارد. بر اساس آمار اعلام شده ایران سهم قابل توجهی از تولید و صادارت نفت و گاز دنیا را در اختیار دارد که برخورداری از این منابع، به ایجاد جایگاهی ویژه در عرصۀ جهانی منجر شده است.
ولیکن مقایسۀ شاخص شدت انرژی در کشور و با مناطق مختلف جهان حاکی از عدم مدیریت درست این منابع انرژی است. به گونه ای که مصرف نهایی انرژی در سال ١٣٧٧ معادل ۵۵۴ میلیون بشکه نفت خام در سال بوده که همین میزان مصرف در سال ١٣٩٠ به ١٠۶٨,۴ میلیون بشکه در سال افزایش یافته است.
به سخن دیگر همگام با تلاش برای تولید انرژی، توجه و نظارت به مقولۀ تقاضای انرژی مورد غفلت قرار رفته و تنها به سطح «برچسب مصرف انرژی» تقلیل یافته است. درحالیکه یکی از مهم ترین برنامه های کشورهای پیشرفتۀ صنعتی استفادۀ بهینه از انرژی است. به گونه ای که در این راستا نه تنها محوریت را بر مبنای صرفه جویی قرار داده اند بلکه تمهیداتی به شکل افزایش کارایی و تنوع منابع تامین انرژی آغاز کرده است که افزایش کارایی و کاهش نرخ شدت انرژی موثر بوده است. (ن.ک به مقایسه پژوهش در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی در ایران و ژاپن).
به همین جهت تلاش برای پیش بینی دقیق میزان مصرف و مدیریت کاربردی و درست آن به یکی از الویت های مهم صاحبان امر مبدل شده است.
مقالۀ «بررسی کارایی مدل های نروفازی، شبکۀ عصبی و رگرسیون چند متغییره در پیش بینی مصرف انرژی کشور» درصدد است تا با پیش بینی میزان مصرف انرژی ، مدلی کارا برای کاهش هدر رفت منابع طبیعی ارائه نماید.
